Estamos, todos, preocupados polo futuro. Que se decide nun marco máis amplo pero que ten perfís e consecuencias específicas en Galicia. A crise chegou un pouco máis tarde pero xa nos últimos trimestres presenta unha cara máis escura. Perdemos o diferencial positivo con España e, partindo dun nivel de desemprego menor, este crece a un ritmo máis intenso. ¿Por qué se produce isto? Tres razóns básicas permitirán entender mellor o que sucede.
Algúns estudos recentes (Situación Galicia 2º semestre 2011, BBVA Research) insisten, con razón, na atonía dos mercados exteriores aos que diriximos boa parte da nosa produción industrial e de servizos. Estamos demasiado centrados no mercado español e no comunitario (sobre todo para o comercio exterior de bens). E ambos estarán en recesión, ou moi próximos a ela, no vindeiro ano. Afectaranos moito, por exemplo, o deterioro da situación económica en Portugal, do que recibimos un notable fluxo de visitantes (o segundo despois de España) e ao que destinamos sobre un 15% das exportacións externas.Para non falarmos do conxunto de España. Ademais, o perfil da especialización industrial complica a situación, pola alta dependencia de produtos moi procíclicos e dependentes das facilidades de financiamento como os automóveis e os barcos. As previsións europeas ou españolas para 2012 suxiren que poucos impulsos positivos podemos agardar dos mercados exteriores.
Convén introducir na análise un segundo compoñente da demanda: o gasto público. O seu peso no conxunto da economía é maior en Galicia que no conxunto de España, ao sumarmos todas as administracións e os gastos da seguridade social. Así, a inversión da conxuntura, desde unha política expansiva (en exceso) a unha política de axuste (con ritmos excesivamente agresivos) afecta diferencialmente máis en Galicia. Posiblemente a anticipación do axuste autonómico en investimento e consumo público nesta comunidade autónoma por efecto do ciclo político electoral explique o mal comportamento dos últimos anos. Temémonos que tanto na administración central (de seguro os investimentos; tamén, creemos, no número e salarios dos funcionarios e nalgúns aspectos da política social) como na local vai haber un gasto menor en termos de produto interior bruto; e a administración autonómica poderá ao sumo manter a súa porcentaxe. O forte ascenso do endebedamento autonómico galego nos dous últimos anos é suficientemente explicativo da tensión das contas da Xunta de Galicia. As consensuadas previsións sobre o remate da liña do AVE a Madrid experimentarán un novo retraso, que nos levará á próxima década, de non mediar unha firme postura dos responsables institucionais galegos.
Por último, as dificultades do funcionamento do sistema crediticio. Tanto a principal entidade (NCG) en termos de cota de mercado como un actor secundario relevante (o Banco Pastor) amosan unha forte exposición inmobiliaria aínda non dixerida –como revela que o axuste de prezos sexa menor que no conxunto de España- e dificultades para facer fluír o crédito, concentradas como están na recapitalización. Os datos de evolución do crédito amosan un axuste máis marcado en Galicia que en España, dificultando a continuidade empresarial, o inicio de negocios ou as compras de bens de consumo duradeiro. Pasar o peso das más decisións bancarias ao conxunto da sociedade (a través do banco “malo” ou solucións parellas) ten un custe de oportunidade elevado dada a restrición do gasto público e só resulta aceptable se os accionistas das entidades saneadas asumen unha parte notable das perdas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario